Makita ang luna

Gusto kong makita ang luna. 

Matagal na, medyo matagal na ding panahon na hindi ko nasisilayan ang luna

Buo, malaki, ang sikat ay yaring tulad ng sa araw

Paano nga ba masisilayan ito kung sa gitna ng lugar na ito ay nagniningning at nababaga ang mga ilaw na bumubulag sa aking mga mata.

Halin tulad  nang pagkabulag ko sa mga bagay na hindi importante.

Tulad ng pagkamangha ko sa mga apoy na aandap andap.

Na sa pagdating ng umaga ito'y maglalaho, papatayin at mawawalan na ng silbi.

Malayo sa luna na aking tinatangi.

Ito'y hindi nawawalan ng ilaw.

Bagaman sa pagdating ng umaga ay hindi na ito masisilayan, alam kong nandyan lamang ito, magbibigay daan upang  masilayan ko din ang pagsikat ng araw. 

O aking luna, hinahanap hanap kita.

Kung ako'y boboto

Kung ako'y boboto...

Napakahirap mamili ng presidente ngaung eleksyong ito. Hindi mahirap dahil sa lahat sila ay magagaling, kwalipikado at may pusong maglingkod, kundi sa simpleng walang mapili s kanila. Lahat sila dispalinghado. 

Sa simula wala akong mapili. Ngunit s d ko maintindihang kalooban ko, n ppressure akong mamili as if kailangan kong mapili dahil ako ay boboto. Hanggang sa kailangang kong mamili. S Duterte. Gusto kobg bigyan sya ng pagkakataon. Baka nga ang mga nagawa nya s Davao ay pwedeng gawin s buong Pilipinas. Malinis, walang droga, walang krimen at disiplinado ang mga tao. Bale wala na lng ang kayabangan nya, bale wala n lng ang pagmumura nya, bale wala n lng ang mga nakakahiya nyang pahayag.

Palapit ng palapit ang araw ng eleksyon unti unti dumarami ang sablay ni Duterte. Mga sablay n d pala pwedeng bale walain. Ang pagmumura nya kay Pope Francis, ang pagjojoke nya s narape n Australian missionary, ang pagpapahiya nya s mga ambassadors at ang d nya pagsagot s mga akusasyong milyong milyong deposits nya. 

Napakahirap ang desisyon! Naging final ng aking pagkadismaya s kanya ng may nakausap akong Duterte fan. Sya ay company driver,  retired  afp, contractual employee ngaun bilang driver. Ngsimula ang aming diskusyon s baket dw d ako kay Duterte. Sinabi ko ang mga rason. Sinabi nya dn n baket hindi subukan. Paano kako ung mga kriminal n papatayin nya? Sino ang magsasabi n kriminal sila. Kapag nahuli daw s aktong gumagawa ng krimen. Halimbawa, isang holdaper n nahuli s aktong nanghoholdap, may hawak n patalim, kapag lumaban ay papatayin. Sabi ko nmn, paano ung mga corrupt officials, nahuling nagnanakaw s kaban ng bayan papatayin dn ba sila on the spot. Ay hindi dw, lilitisin muna sila at ikukulong. Sabi ko ganon kawawa nmn ung mahirap n holdaper, d n malilitis, d mabibigyan ng pagkakataong magbago. Sabi ko eh d meron p dn injustice ang may pera o may pangalan nbibigyan ng pagkakataon ang mahirap hindi n patay agad. 

Napagusapan dn nmin ang mga tungkol s biro ni Duterte. Sabi nya biro lng nmn un. Sabi pa nya masyado dw akong seryoso pla d pwedeng mabiro. Kako nmn, me lugar at panahon para magbito. Kaya tayo natatawa kasi hindi tayo ang direktan naapektuhan ng biro. Sabi ko sa kanya what if me kaibigan kang dumalaw s inyo bahay naginuman kau. Meron kang anak n babae at biniro nyang 'ang ganda ng anak mo ah, pahipo nga!' Nagiba ang kanyang itsura. Sabi nya d maganda biro iyon. Mismo! Ganon n nga! Dahil hindi tau ang jinujoke tumatawa tau. Ganon dn kung what if ang minura nya ay si Manalo, 'putang ina ka Manalo, nagtrapik2 sa edsa dahil s mga kalokohan ng mga tagasunod mo!' Malamang ay hindi sya ang inindorso ng INC ngaun! 

Tinanong ko sya, anong direktang maitutulong sa iyo ni Duterte? Ang tagal nyang nakasagot. Hindi ko alam kung d nya alam ang sasabihin nya o hindi nya alam ang sasabihin nya sapagkat makailang ulit nyan nilakasan ang radyo habang kama'y ngdidiskunsyon. Ang unang sagot nya sa aking katanungan ay saliwat na sagot, malayo s katanungan. Inulit ko ang aking tanong, 'sau, personally, anong magagawa ni Duterte?' Sa likod ng aking isip ay sasabihi  nya n mapepermanent n ako s aking trabaho (contractual sya ilang taon n din). Ang sagot nya 'mawawala n ang mga adik s aming lugar'. Follow up question ako, paano cla mawawala? papatayin cla? Sabi nya ikukulong sila. Kako, ganon lang? Wala n syang maisagot. 

Napakaraming di nila alam. Ako dn napakarami kong hindi alam. Pero ito ang alam ko.  Ang solusyon ni Duterte ay solusyon ng isang duwag. Papatayin,  ikukulong, isusuplong. Mga solusyon ng walang puso s totoong pagtulong, ng walang awa. Year of Mercy p nmn ngaung taong ito. Baket ko nsabing solusyo ng duwag. Sapagkat ang mga duwag ang gusto lng ay tapusin n lng ang problema ng hindi naiinvolve emotionally, flight, fly away, hindi fight hindi freeze. Ung solusyon nya kc madaling paraan, easy road kumbaga. Hindi mainvolve ang renewal,   walang room for change,  walang pagkakataon for new and better life. Kung mangyayari ito walang matitirang Pilipino. Even si Duterte tegi!!! Lahat me sala. But then again who will cast the first stone? 

Finally, I ended up our discussion with a challenge. Whoever becomes our next president, how willing are we to support him? Ang fear ko is that kung hindi c Duterte ang manalo magiging magulo ang Pilipino. Maslalong magiging matigas ang ulo ng Pilipino. Kungsi Duterte ang mananalo maraming Pilipinong yayabang dahil ang presidente ay ung ang ipinuproject, yabang, walang kinatatakutan! 

Sabi ko p, alam mo kuya ang hinihintay nting pagbabago ay nasa ating mga Pilipino. Kahit cnong manalo kung matigas ang ulo natin at d tau susunod magiging ineffective p dn c Duterte. 

Kahit hindi ako boboto ngaung May 9 ipapangako kong magbabago ako s simpleng paraang kaya ko at susuportahan ko kung sino man ang manalo. Ikaw ba anong stand mo?

loosing purpose?

I'm loosing my purpose! For almost six years my sole purpose is to find the most pleasing to God, the Almighty. I have offered the most painful sacrifices, turned around to those that I deeply love, left ambitions that I greatly desired! But now I am left wandering, am I loosing my purpose?

I have gazed in the eyes of people with purpose and I envy them!
I have looked in those that have held the one thing that they wanted the most, I envy them!
I have heard of stories about someone whose lives have been elevated, I envy them!
I envy the hearts of those who do not grow tired of pursuing what they want from this life. They have become a wife, a mother, a missionary, a musician. Others held high position, a doctor, a businessman.

To what extent do I measure? I am neither a good daughter to my Father in heaven nor a person worthy of what is given to me.

Amidst this troubled mind, hope and faith that have been planted in my heart manages to spring out. Thoughts of a good and peaceful life, fruits that bear because of what this trouble has brought gives me the urge to press on, never to stop, but just to pause and reflect. I pray that this shall pass and that I will return to what I have been called, to be pleasing to my Father's eyes.

i kissed someone last night

i kissed someone last night and it was not my boyfriend!

we saw each other from a common friend's house yesterday. we were having a good time reminiscing past memories and updating each other on what's new. they were drinking, i was not... at first! but to keep things rolling, i started drinking also. i only had a few drinks when they call it a night. my closest friend was already in a mess so he wasn't able to bring me home, i have no other choice but to let this other guy bring me home.

while on the road he was very persistent to get even with what i told everybody, that he was slow! he wants to prove that he's not that slow in making a score on me. i didn't let him bring me to some place!

and so we talked about what had happened between us. for the first time he was very open telling me what he feels about me. he said the "L" word many times. he also missed me! in my mind i know that its too late for that. i've been waiting for him to tell me that but it didn't come, and so i know that nothing will ever change my mind into knowing that its too late.

before we part ways, he said that he love me again and as is he was waiting for me to answer him back. when he didnt hear anything from me he asked if he could kiss me goodbye! i said no, and he insisted. and for a moment i thought, what the heck, its just a kiss on a cheek. but his kiss landed on my lips! and im kissing back! OMG, No!

the kiss! the kiss was very soft, not provoking! his hands clasp my face, mine was holding him too! it was so soft that i think i want more! my heart was beating slow and smooth as if i am so comfortable kissing this person. and i miss that kind of kiss, so much that i could not forget about it. till we said our goodbyes and good nights the kiss was the last thing on my mind.

then i woke up in the middle of the night, realizing that... it was just a dream!

paranoid

i have this very weird feeling that someone is stabbing my back! i am imagining this person to be saying her feelings to other persons making me look bad! i just hope that my instinct is wrong!

single! again???!!!

Hunyo 18, ika apat na buwan nang dapat ay pagdiriwang ng isang relasyong ipinagdasal at pinag-isipang mabuti. Ngunit sa halip na pagdiriwang, bago pa man dumating ang araw na ito ay pinagpasyahan ko nang makipaghiwalay sa kanya! Napagtanto kong hindi ako masaya! Sa aking pagmumuni-muni, isa-isa kong inalam sa aking sarili kung hanggang saan, hanggang kailan ako magkukunwaring kuntento ako.

Unang buwan, puros pagmamahal at ngiti ang namumutawi sa aking pagkatao. Madalas nyang sabihing ako na ang magiging katuwang nya habang buhay. Madalas din ang pagyaya nya sakin ng kasal. Di ko inalintana ang mga mumunting agam-agam sa aking puso. Basta naniniwala akong sya'y biyaya galing sa Dyos at tama ang aking pasyang bigyan sya ng pagkakataong maging parte ng aking buhay.

Ikalawang buwan, naging mailap sa amin ang pagkikita dahil sa kinailangan nyang gampanan ang responsibilidad nya sa kanyang pamilya. Ngunit hindi sya nagkulang sa pagpapaalala sa akin ng kanyang pag-ibig! At dahil nga sa kanyang sitwasyon, binigyan ko sya ng kalayaang makipaghalubilo sa mga kaibigan kasama na ang pag-inom bilang bahagi ng kasiyahan. Hindi ako naghigpit ngunit hindi ako tumigil sa pagbibigay paalala sa kanya.

Ikatlong buwan, dumami ang mga agam-agam sa aking puso! Maraming mga pangako ang napako sa kagustuhang mapunuan ang mga panahong hindi nagkita. Ngunit ito rin ang naging dahilan kung bakit hindi naging panatag ang aking puso. Makailang beses akong nagtangkang makipaghiwalay para tapusin ang kasalanang aming kinasangkutan. Pilit kong ipinaunawa sa kanya ang aming pagkakamali ngunit nagbingi-bingihan sya. Naniniwala syang doon din naman ang aming kahahantungan kaya walang masama sa aming nagawa.

Naging matabang ako sa pakikitungo sa kanya, naging masmatabang sya! Wala na ang mga pagpapahayag nya kung gaano nya ako kamahal, wala na ang mga tawag sa telepono para lang maibsan ang pangungulila. Wala na!

Naisip kong marahil ay malaki ang naging epekto ng pakikipaghiwalay ko sa kanya. Binigyan ko ng isa pang pagkakaton ang aming relasyon. Araw-araw sinasabi kong mahal ko sya, araw-araw sinasabi ko sa sarili kong mahal ko sya. Higit sa isang beses sa isang araw pinararamdam ko sa kanya n importante sya sa akin.... pero nanatili syang matabang! Nabuhay muli ang aking mga pangamba! Masmarami! Masnakakatakot! Pinapatay nya ang katiting na pag-asa sa puso ko na kaya naming malagpasan ang pagsubok na ito. Hanggang sa ayoko na! Hindi na ako masaya! Walang kapayapaan ang puso't isip ko. Hindi ko na kayang magbigay ng pagmamahal. Huminto na lang ang puso ko sa pagtibok para sa kanya! Ayokong umiyak! Wala naman talagang luhang nagtangkang tumulo. Marahil dahil hindi naman talaga ako nakaramdam ng sobrang pagmamahal sa kanya kung kayat hindi na nakuha pa ng aking mga matang lumuha.

Ngayon, isang bagay lang ang nagagalak akong balik-balikan. Naging madasalin ako! Ang pinakaimportanteng natutunan ko sa paglalakbay na ito na kasama sya. Ang nag-iisang sandatang nagpatibay sa akin para makapagdesisyon na! Kayat kung sa ikalawang pagkakataon ay bigo ako, ok lang! Hindi naman ako nabigong matutunan ang dapat kong matutunan!

im back to where i started... point ZERO!

one of the springs that kept me jumping out of my past relationship is the desire to stop being involve in sex. giving up that person that i loved the most is the most difficult discision i have to make. and looking back, that is also the part which hurt me the most.

this makes me so mad at myself because i vowed not to do it again! i am just so weak and stupid to fall into the trap, over and over again! i asked for love, pero si jp ang alam nya lang na love mababaw. ang hirap ipaintindi sa kanya na kasama dun ung respeto at pang-unawa at pagtitiis. i could not count the times when i ask him for us to part ways dahil di ako masaya ng kailangan kong mamili between my love for him at sa pagsunod kung ano ung tama. Nahaheart broken ako if hindi ko sya mapagbigyan (though i know na hindi ko p naman responsibility un) pero kinakain ako ng guilt ko knowing na nasaktan ko na naman ang Dyos ko!

sa aking palagay, isang sagot lang ang tama, get out of the relationship! magiging unfair ba ako kay jp kung ganon? ewan ko. it seems na nagsawa na din sya sa kakatanong kung baket kelangan naming maghiwalay. hindi ko lang kasi magets kung baket hindi nya magets! o sadyang ayaw nyang intindihin! ngayon, hindi ko alam kung nagkataon lang pero hindi nya na ako masyadong kinakausap. dapat nga sa aming dalawa ako ang nagtatampo, dapat nga sa aming dalawa ako ang nagagalit. masmarami p syang panahon sa iba nyang kaibigan.

kung magkakaganito lang din uli ako, sana kunin n lang sya sa akin. maghiwalay na lang kami. i dont feel respected and understood. i cant feel the passion or even intimacy. wala ba yong sincerity sa pagsabi ng i love you. naguguluhan ako! badtrip!